Vul hier je contactgegevens
Het is allemaal niet voor niets geweest en het is allemaal voor niets geweest zitten strak naast elkaar in de bioscoop. Een liefdesfilm, aangekomen in de pauze praat ik je graag bij.
De laatste weken worstel ik met eenzaamheid en stiltes. Mijn verhalen maak ik het liefst rond. Als dat niet lukt, wordt het ongemakkelijk. Dan pak ik mijn telefoon, op zoek naar verbinding…… Schrijven helpt, de getuigenis heelt, maar mijn zucht naar erkenning werkt destructief.
In het laatste jaar van de driejarige Phoenix opleiding doe ik een onderzoek naar Ik in relatie tot een systeem. Ik onderzoek “ik in relatie tot de installatiebranche”. Ik durfde nooit echt te kiezen of te verliezen. Zonder gevoel van richting ging ik via mavo naar MTS en HTS. Een veilige route met het installatiebedrijf van thuis in mijn achterhoofd.
Na mijn HTS ging ik één keer echt vreemd. Ik werkte 4 seizoenen als skileraar.
Terug in Nederland vond ik weer vastigheid bij mijn oude liefde, de installatiebranche.
Zoals mijn ouders vroeger al zeiden; “er is altijd werk”.
Mijn gepolijst tinder profiel bracht me verleidelijk mooie functies. Eenmaal in de vaste relatie werd ik ongeduldig en ongelukkig. Als liefdesprins in de lijn liep mijn harnas flinke krassen op.
Gelukkig boekte ik met procesverbetering succes. Het was de inleiding voor een nieuwe romance, als zelfstandige met focus op het functioneel domein. Het was een match, liefde op het eerste gezicht. De installatiebranche ontving me met open armen, en zo werd ik weer prins in mijn eigen veilig koninkrijk. Er was altijd werk.
Na 6 jaar data migreren en verticaal zoeken (een zelf gecreëerde omgeving), viel ik uitgeblust van mijn witte paard. Opkrabbelend en voorzichtig om me heen kijkend, ontmoette ik bij toeval Phoenix opleidingen.
Ik leerde, over ik, over ik en de relatie en over het systeem. Ik leerde over begeleiding. Dat de ontmoeting de moeder van alle interventies is. Over verhalen, en stiltes, over terugkomen in mijn lijf.
Met Endorfine Machine pas ik Phoenix toe in mijn werkpraktijk. Met een focus op zowel individuele begeleiding als organisatiebegeleiding.
Organisatiebegeleiding, dat onderdeel ging ik niet weg doen. Ik was bekend en vertrouwd in installatieland. Een land met zekerheid, dacht ik, zoals altijd berekenend. Het was tenslotte mijn liefdespartner waar ik altijd terecht kon.
Maar als ik uitreik blijft het stil. De liefdeswet van toen “er is altijd werk”, geldt niet meer.
“Hard to get” of simpelweg nu niet voor elkaar bestemd. Het laatste doet pijn na 42 jaar.
Het gaat over het aankijken van mijn eigen angst.
De moed om het aan te gaan, met het risico van verlies, is de enige kans op winst.
En die film? Ik werk aan een Hollywood script, dat als ik straks als oude bejaarde man mijn laatste adem uitblaas, glimlach en nog één keer in heel mijn lijf mag voelen, het is allemaal niet voor niets geweest.