Vul hier je contactgegevens
Ik voel je armen stevig om mijn middel. Jij zit achterop.
Mijn joggingbroek, leren jas en rijwind zijn voor elkaar gemaakt. Alsof het lijkt dat koud of warm niet bestaat. We rijden de avondzon tegemoet.
Op mijn 15e had ik je al eerder ontmoet, bij de brommer theorie. Het was een kleine garage naast een woonhuis dat diende als theorielokaal. Op een groot scherm keken we naar dia’s met verkeerssituaties. Misschien waren we in totaal met zeven of acht. Het was in Beneden Leeuwen. Ik was daar, samen met een vriend.
Tijdens een van de theorielessen, sprak ik heel even met je. Je was leuk en interessant, zoals ik veel mooie meiden leuk en interessant vond. Na een paar lessen haalden we het certificaat en verloor ik je uit het oog. Zoals ik veel mooie meiden uit het oog verloor. Zonder ik echt had durven kijken of mezelf had laten zien.
Met wat ik donderdag voelde, kwam ik voorbij aan toen. Aan wat er was en wat er niet was.
Ik reed een Puch Rider Macho. Een zwarte Puch met paars rozige stickers. Stoer en misschien een tikkie vrouwelijk. Het deerde niet. Ik was de 2e eigenaar na mijn zus.
Het originele chopper zadel was zonder twijfel voor één persoon. Mijn zwarte helm met gesloten vizier fungeerde op de terugweg van het jeugdhonk als een veilige cel. Te veel geblowd, in mezelf gekeerd, was een spontane ontmoeting het laatste waar ik voor zou afstappen.
Het paste precies bij wat er was. Dichtbij was een lange tijd onveilig en ingewikkeld zonder ik het wist.
15 jaar na de brommertheorie ontmoette ik per toeval Mieke. Ik was 29. Voor het eerst in mijn leven stelde ik mijn vriendin voor aan mijn ouders. Ondertussen zijn we 12,5 jaar getrouwd en vader en moeder van twee prachtige jongens. De jongste is 10 en heeft sinds kort een Tomos brommer om te crossen, met buddyseat!
Het is donderdagavond, de zon valt in mijn gezicht.
We zijn samen op weg voor een softijsje.
Ik voel je armen.
Het leven, en de liefde, lachen me tegemoet.
Het waren liefdevolle kronkelende wegen die me tot hier hebben gebracht.
Het zijn liefdevolle leermeesters die me hielpen in het vinden van mijn weg.
Ik ben jullie eeuwig dankbaar.
Dagen met een geslaagde herkansing zijn goud.