Ik en het onbewuste, als twee buurjongetjes die oneindig verstoppertje kunnen spelen.
En Ik is aan de beurt. Hij begint zijn opdracht trots en vastberaden. 7,8,9,10 wie niet weg is is gezien, ik kom…..
Ik zoekt, kijkt, probeert en zoekt. Maar bij iedere lege plek die hij aantreft pelt zijn eergevoel een stukje af. Hij zoekt tevergeefs, verliest langzaam zijn energie en raakt uitgeput: “niks heeft gewerkt”.
Het is een rauw gemetselde muur die hem overeind houdt als hij langzaam door zijn knieën op zijn hurken zakt . Zijn rug schuurt tegen de harde cementstukken die uit de voegen steken.
“Mijn trukendoos is leeg”, mompelt hij zachtjes. Uitzichtloos voor zich uit starend ziet hij de zon langzaam verdwijnen.
Maar dan als de nacht invalt. Als het koud en stil wordt, als de maan en sterren samen instemmen, dan is er een kans.
Een kans op ander licht, ander zoeklicht. Een kans om een stap te zetten en samen te ontdekken.
Kortom: Het onbewuste laat zich niet makkelijk vinden in de ogen van je ik.
Wil jij meer ontdekken?
Zoek me op. Bel, mail of kom langs voor een koffie in mijn coaching praktijk Endorfine Machine.