Ik ben aan het herstellen van een chronisch virus.
Een virus wat er voor zorgde dat ik geen succes zou hebben en dat ik eigenlijk heel mijn leven al droeg.
Het virus had de volgende kenmerken:
-Ik zou blijven zoeken;
-Ik zou altijd junior blijven, terwijl jij allang een senior was;
-Ik zou niet om hulp vragen;
-Als jij mij aansprak op mijn symptomen zou ik symptoom bevestigend reageren.
Sinds enige tijd beschik ik over een antidotum.
Het is mijn macht in combinatie met alles wat ik al had.
-De macht om te buigen voor wat er was;
-De macht om mijn eigen weg te gaan;
-De macht om vol in mijn bekken te staan en te dansen met het leven;
-De macht van eros, de macht van het spel;
-De macht van wat ik voelde ook vol mee mag doen op ons podium;
-De macht om verder te groeien dan mijn ouders;
-De macht om mijn hart te vervullen.
Deze week was mijn papa even bij me thuis. Toen we afscheid namen merkte hij op dat ik was gegroeid. Ik wilde feiten en vroeg mijn vrouw om streepjes te trekken aan de binnenkant van de jassenkast.
Het is millimeterwerk maar ik ben hem voorbij.
“Wat staat er in jou paspoort?” Ik antwoord vanuit het stromend antidotum en schrijf; “word groter dan je ouders”.
Jij vraagt de stift en vult aan; “kan nog groeien”. Weinig woorden voor een grote permissie.
En natuurlijk staat er 1.83 in mijn paspoort. Net zoals bij jou pap.
Voor jou, voor opa, voor alle mannen.
Proost ik op ons succes. Op mijn succes.
To create my own way ♾️ help you to find yours