Voorwaartse kracht

De Oude Maasdijk. Het is de straat waar ik geboren ben. In mijn tijd een klinkerweg. Een bollende klinkerweg waar buslijn 89 en vrachtwagens door de straat raasde. Ramen en deuren trilden. Het was een weg om niet stil te staan. Mijn opa kon als kind buiten de echt niet bij zijn ouders in Haarlem blijven. Hij groeide op bij een boerenfamilie in Dreumel. Uiteindelijk vond hij zijn weg, de Oude Maasdijk.

Hier bouwde hij zijn nest, hier was zijn smederij. Samen met zijn vrouw kreeg hij 6 kinderen. Een familiereis met snel veel verlies.
Het 2e kind overleed op 6 jarige leeftijd, de moeder overleed toen mijn vader 4 was. Zo goed als een jaar verder trouwde opa opnieuw en werd nog één keer vader.
De Oude Maasdijk was geen weg om stil te staan.

“Ik regel het zelf wel”, was de beweging waarmee mijn vader al vroeg antwoord gaf op de situatie. Hij vloog snel uit, via kostschool op zijn 15e naar de marine.
Na 7 jaar keerde hij terug om zijn carrière op de Oude Maasdijk voort te zetten.

De klinkers op de rivierenklei, ze droegen.
Ze droegen de hoop van een fijne samenwerking en voortzetting van een bedrijf van vader op zoon, dat het samen gemakkelijk ging. Ze droegen een verlangen van een mooie oude dag van opa, die zijn bedrijf dan gefaseerd zou overdragen aan papa. Of het verlangen van een nieuwe frisse start van een jong stel  (lees mijn vader en moeder).

Het moet verschrikkelijk lastig zijn geweest. Een zoektocht van samen en apart waarbij de spanning van loyaliteitsconflicten aan alle kanten van de straatklinkers trok. Uitkomst:  het smederijvuur werd gedoofd, opa saneerde zijn bedrijf, 200 meter verderop startten papa en mama een nieuwe plek, een eigen installatiebedrijf, ons huis.

 

Het moeizame contact tussen mijn papa en zijn vader koelde af tot onder nul. Een gekrenkte trots en afkeur van opa. Mijn vader en zijn beweging “ik regel het zelf wel”. Mijn moeder die de paadjes kende over de scherpe randen van de aardkorstplaten “erbij horen”, routes die ze meenam uit haar eigen systeem.

Het was een cocktail voor 2 jonge mensen om hard voorwaarts te gaan. Stilstaan op de Oude Maasdijk dat doe je niet.

De klinkers van de Oude Maasdijk zijn in 2015 vervangen door een moderne look & feel. Verkeer remmende voorzieningen die vertragen met een geavanceerd afwateringsysteem. Een moeizaam project dat ver over budget ging. De kleigrond laat zich niet makkelijk pakken. Bij hevige regenval spugen een aantal hemelwaterspuwers als wilde draken over de straat. Alsof de straat vertelt over familiesystemen met hun verleden. Dat wat was altijd blijft.

Als ik naar papa en mama ga op de Oude Maasdijk, geven we elkaar sinds een paar jaar een knuffel. Dan staan we samen even stil.

Een disbalans tussen voorwaartse kracht en de voeding van achteruit speelt een belangrijke rol bij burn-out. Op zoek naar meer balans in je (werk)leven?  Bel me of stuur een bericht, ik help je graag op weg. 

 

 

Vul hier je contactgegevens