Ik sta op een drempel van een deur die gesloten is.
Als zojuist mijn klasgenoot zijn vraag heeft ingebracht. Over zijn huidige werkcontext in relatie tot het gedachtengoed van Phoenix opleidingen.
Het is 2022. Ik hoor alleen een gap, die door mijn oren suist. In mijn binnenwereld vlieg ik met de lift van ongeloof naar boos.
De interactie van dat moment, brengt me naar mijn onmacht. Dat wat ik ervaarde in mijn werksituatie. Het kost me moeite om wat gaande is niet te onderbreken.
Ik voel boos, boos en onrechtvaardig. Iets van; “ja ja, een lekker verhaal, jullie begeleiders hebben makkelijk praten vanuit dit prachtige bolwerk”. Ik schuif steeds verder naar de punt van mijn stoel en grijp uiteindelijk de kans om mijn frustratie in te brengen.
In het tevoorschijn komen, voel ik me al snel ontvangen met alles wat er is. Het gesprek begeleidt me naar een denkbeeldige voorstelling van een deur.
Het is de deur van de werkwereld waar ik vandaan kom. De werkwereld waar ik me op dat moment volop in bevind. Dan, mijn professionele houvast, mijn referentiepunt.
Als een van de begeleiders de suggestie inbrengt dat ook een andere deur tot mijn mogelijkheden behoort, is het binnen heel even stil. Het mag geen naam hebben.
De moed van een begeleider om aan te raken en er vervolgens vanaf te blijven.
Als er toch was aangebeld en er was verteld dat er in 2025 ook weer nieuwe deuren zouden opengaan had ik cynisch gelachen en weer pijnlijk dichtgedaan.
Ik had eerst de klink de achterdeur stevig vast te pakken. Die van thuis. Van mijn angsten. Voor het gaan van mijn eigen weg. Voor mijn eenzaamheid en het verlies. De angst voor dichtbij. De angst om nooit aan te komen.
Met trots en een dikke glimlach schrijf ik nu over mijn werk.
Over een week geef ik samen met mijn vrouw de training professionele communicatie voor de kappersbranche in het Alems kerkje. Samen, in mijn eigen dorp, prachtig mensenwerk, is voor mij een onbeschrijfelijke combinatie.
Mijn levenspad bracht me in 2024 naar de Herstelacademie de Bommelerwaard. Een onderdeel van de GGZ-instelling Reinier van Arkel.
Hier werk ik iedere dinsdagochtend als gastheer in het ervaringscafé. Het is vrijwilligerswerk waarin voor mij de ontmoeting centraal staat. De ontmoeting als ruimte voor verbinding en gezondheid.
Op woensdag 26 februari geef ik op deze plek een workshop / presentatie over verbinding. Een dikke vette herkansing op vragen waar ik als tiener geen antwoord op had.
En als laatste noem ik de deur van mijn coaching praktijk De Vuursmederij. Steeds meer mensen weten die te vinden. Dat is groots.
Nok Nok
Kom binnen.
Je bent van harte welkom.